Canada

Hallo allemaal,

We houden een blog bij van onze belevenissen in West-Canada, waar we van 27 juli tot 21 augustus zijn geweest. Nu we weer terug in Nederland zijn, maken we de pagina openbaar!

Op het kaartje is de globale route te zien. Ons begin en eindpunt is Vancouver, daarnaast staan onder andere Vancouver Island, de Inside Passage, klein stukje Alaska en de Rockies op het programma.Canada route

Maandag 27 juli: vliegen!

Vroeg uit de veren om op tijd op Schiphol te zijn. Helaas was het vliegtuig te laat bij de gate, hierdoor zijn we een uur later vertrokken. Uiteindelijk maakte dat niet heel veel uit omdat de vluchtduur ook bijna een uur korter was (9 uurtjes). Tijdens het opstijgen en landen konden we met de “pilot cam” meekijken vanuit het oogpunt van de piloot. Interessant om eens te zien! Ook hebben we door de wolken heen al een glimp kunnen zien van de machtige Rockies, waar we over twee weken naartoe gaan.

01 vliegtuig

Uiteindelijk kwamen we om 14:20 aan op Vancouver airport. Eerst nog even een babbeltje met de douane die ons een nieuwe stempel in het paspoort gaf. Vervolgens de koffers opgehaald en door naar de autoverhuurder. Hier kregen we een gratis upgrade, dus nu rijden we de komende vier weken met een fullsize suv door Canada, een KIA Sorento.

1 kia sorento

Van het vliegveld naar het hotel ging soepeltjes. Hier werden we om 18:30u opgepikt door Vivien. We hebben gegeten in het Top of Vancouver restaurant. Een 30 meter hoog, ronddraaiend restaurant. Heel mooi om zo een eerste indruk van de stad te krijgen. Inmiddels zijn we terug op het hotel, tijd om te gaan slapen aangezien we al meer dan 24 uur wakker zijn…

01_top of vancouver

Dinsdag 28 juli: Vancouver verkennen

Om bij te komen van de lange reisdag hebben we het vandaag rustig aangedaan. We zijn gaan ontbijten bij Starbucks en daarna hebben we een ochtenwandelingetje gemaakt naar English Bay (zo’n 40 minuutjes van het hotel). Daar hebben we bij English Bay Bike Rentals een paar “cruisers” gehuurd.

02 standbeelden 02 downtown

Vancouver heeft een goed onderhouden fietspad langs de seawall en daar hebben we gebruik van gemaakt. Allereerst een rondje Stanley Park. Daar was het erg druk en niet alle medemensen weten hoe ze moeten fietsen…. Hier natuurlijk een aantal stops gemaakt, onder bij de bekende totempalen en  bij de “girl in wetsuit” (of het nou een parodie is op die van Kopenhagen…) en bij de vele mooie uitzichten op downtown en de Lionsgate brug.

01 stanley park

Hierna hebben we ook de cirkel rond False Creek gefietst, met onder andere uitzicht op het BC stadium en Granville Island. Daarna nog geluncht aan de waterkant voor we de fietsen hebben terug gebracht.

02 bc stadium

Vervolgens zijn we via Waterfront terug gelopen richting Gastown. Hier ook nog eventjes gekeken naar alle watervliegtuigjes. Via Gastown en Chinatown terug naar het hotel, waarbij we per ongeluk ook door de ietwat mindere buurt van Vancouver kwamen met allemaal daklozen en drugsverslaafden (die ons gelukkig met rust lieten). Dus vandaag aardig wat kilometers gemaakt met de fiets (zo’n 25) en te voet.

Woensdag 29 juli: naar Vancouver Island

Vandaag moesten we vroeg op. Om half 9 hadden we de veerboot naar Vancouver Island gereserveerd. De overtocht duurde zo’n anderhalf uur maar die gingen snel voorbij. We hebben een presentatie bijgewoond over wildlife op Vanvouver Island, dat blijkbaar als bijnaam Vancougar Island vanwege de vele poema’s die er leven.

03 veerboot

Eenmaal aangekomen in Nanaimo zijn we doorgereden naar onze eerste stop: Englishman River Falls Provincial Park. Hier hebben een wandeling gemaakt naar de upper en lower falls in het park.

Vervolgens hebben we geluncht in Coombs bij de old country market, waar de geiten op het dak lopen (daar staat het ook bekend om). Vervolgens zijn we gestopt bij Little Qualicum Falls Provincial Park. Ook hier hebben we een wandeling gemaakt naar de watervallen van het park. Zeer mooi was het daar, het zeer heldere water had een hele kloof uitgeslepen.

03 Little Qualicum Park

De laatste stop was bij Sproat Lake, waar we een korte wandeling naar een paar petrogliefen hebben gemaakt. Inmiddels was het erg warm, zo’n 32 graden, dus bij Sproat Lake was het erg druk met mensen die verkoeling zochten.

03 sproat

Toen zijn we doorgereden naar onze cottage voor de komende twee nachten. Wat een heerlijke plek, met uitzicht over een meer, een eigen BBQ en een jacuzzi op de veranda. De eigenaresse raadde ons aan om nog de lighthouse loop van de Wild Pacific Trail te lopen. Dat was een goede tip, want dat was een mooie wandeling langs de kust en door de oude bossen van Ucluelet.

03 Wild Pacific Trail

Daarna boodschappen gedaan om bij de cottage onze eigen maaltijd klaar te maken, die we lekker hebben gegeten op de veranda met uitzicht op de avondschemering over het meer.

03 hotel uitzicht

Donderdag 30 juli: beestjes kijken

Vandaag konden we uitslapen, onze wildlife cruise vertrok namelijk pas om 10:00. Bij het “aanmelden” voor de cruise zagen we al het eerste wildlife: een moederhert met haar twee jonkies op de parkeerplaats.

De wildlife cruise was met Archipelago Cruises van Toddy en Al, een heel vriendelijk koppel die veel van de omgeving weten. Ze waren vroeger commerciële vissers maar toen die industrie instortte besloten ze om wildlife cruises te organiseren. Wel op een persoonlijke manier, dus in kleine groepen en op hun eigen boot (waar ze ook op wonen). We hebben genoten van de cruise.
Het weer was perfect (erg warm zelfs) en we hebben heel veel dieren gezien.

04 zeeleeuwenrots

Bij het uitvaren van de haven al een reiger en zeearenden. Ook hebben we een paar Californische zeeleeuwen gezien. Alleen de mannetjes komen naar Canada, de vrouwtjes blijven in Californië. De meeste mannetjes waren ook nog in Californië, maar de komende weken zouden er meer komen. Vervolgens zagen we Stellar zeeleeuwen. Eerst een rots met alleen mannetjes, erg indrukwekkende grote dieren! Daarna nog een rots met de vrouwtjes (het harem). Een stel jonkies zwom een stuk met de boot mee. Ook hebben we nog zeehonden en zeeotters gezien.

04 zeeleeuwen

Daarna hebben we een tijd over het water gespeurd naar een walvis die gesignaleerd was door andere boten. Uiteindelijk hadden we hem gevonden, maar hij ging gelijk onder, waarna het zes minuten duurde voordat ie ineens naast de boot weer lucht kwam happen. Het bleek een vrouwelijke bultrug, genaamd Pinky, te zijn. Heel indrukwekkend!

04 walvis 04 walvis

Vervolgens hebben we op een erg mooie plek geluncht. Een nieuwsgierige zeehond kwam nog kijken wat we aan het doen waren. Op de terugweg naar de haven zagen we nog een zwarte beer op zoek naar eten op het strand en een stel rivierotters die lagen te relaxen op een steiger. Al met al een prachtige ervaring, wat een prachtige natuur!

04 rivierotters

Rond 16:00 waren we terug in de haven van Ucluelet, we zijn toen doorgereden naar Pacific Rim National Park waar we nog enkele trails hebben gelopen. Onder andere een trail door een “regenwoud” met hele hoge cedar bomen, er komt amper licht door tot de bodem. Ook zijn we nog naar het strand gelopen om wat tidal pools te bekijken.

04 pacific rim

Vrijdag 31 juli: Reisdag

Een reisdag betekent vroeg opstaan. Snel ontbijtje in de cottage en rond half acht vertrekken. Ons einddoel vandaag was Telegraph Cove. Een plaats in het noordoosten van Vancouver Island. Onderweg zijn we natuurlijk wel een paar keer gestopt.

5 mac millan park

Onze eerste stop was voor een ochtendwandeling door Macmillan provincial Park. Hier is Cathedral Grove te vinden, een heel oud bos met grote cedar en Douglas spar bomen. Er zij verschillende wandelingen mogelijk in het park. De meeste toeristen doen alleen de korte Big Tree Loop om de grote Douglas spar te bekijken. Dat was ook wel te merken, hoewel we vroeg daar waren was die wandeling al best druk. Aan de overkant van de weg start de Old Growth Loop, eigenlijk vergelijkbaar met de andere wandeling maar dan zonder alle toeristen (en zonder de grootste Douglas spar). Dit was een heerlijke wandeling, tussen de grote bomen. Sommige waren omgevallen, maar dan zijn ze een kraamkamer voor jonge bomen. We zagen dus heel vaak kleine boompjes op grote bomen staan, heel apart. Ook hoorde je veel vogels, hoewel die zich wel moeilijk laten zien. We hebben wel een soort specht gezien.

05 rope bridge at Elk Falls

De middagwandeling en lunch (picknick) hebben we gedaan in Elk Falls Provincial Park. Ook een heerlijk park, waar we een mooie wandeling langs de rivierkant hebben gemaakt. Park is wel onderdeel van BC hydro, die verderop een dam hebben, dat betekent dat wanneer het alarm klinkt, je het rivierbed zo snel mogelijk moet verlaten omdat de dam dan wordt opengezet. Dat is niet gebeurd toen wij er waren. Er is ook een prachtige waterval in het park, die vanuit verschillende viewpoints te bewonderen is, waaronder van een onlangs geopende touwbrug.

Daarna zijn we door gegaan naar Telegraph Cove. Een oud vissersdorp op palen. Waar erg veel toeristen waren. Maar na 17:00 verdwijnen daar de meeste van en blijven alleen die over die in het resort slapen, waaronder wij dus. We slapen in 1 van de oude huisjes van het dorp, met uitzicht op de haven.

05 telegraph cove

Zaterdag 1 augustus: Bears everywhere!

Vandaag weer vroeg op. Om 7:00 vertrok namelijk onze tour van vandaag: een grizzly excursie met Tide Rip. We vertrokken met een bootje richting Glendale Cove (grizzly heaven volgens de gids). Dit is gelegen in de Knights Inlet en alleen te bereiken met boot of watervliegtuig. Het ligt 80 km van Telegraph cove, dit betekende twee uurtjes varen, maar wel door een prachtige omgeving. We zagen zelfs een bultrug!

06 Lenore en jong 06 zwemmende beer

Eenmaal aangekomen bij Glendale Cove stapte we over op een andere boot waarmee we dichter bij de grizzlies kwamen. En dat was prachtig, we hebben er een stuk of tien gezien. Waaronder een moeder met haar eenjarig jonkie. Zelfs een beer die aan het zwemmen was. We hebben alle sterren van de film Bears gezien (Bella en haar inmiddels grote jonkies). Het was geweldig!

06 grizzly 2 06 grizzly

“The price to pay” om beren te zien was een zeer “bumpy ride” terug, we werden goed door elkaar geschud in de boot! Halverwege zijn we nog bij een lagune gestopt voor lunch. Het water had inmiddels (door de zon en het feit dat het gedeeltelijk gletsjer water is) een prachtige blauwe kleur gekregen. Na de lunch gingen we terug naar Telegraph Cove, onderweg zagen we in de verte nog een bultrug, orka’s en porpoises. Een perfecte tour dus!

06 eagle 06 blauw water

Zondag 2 augustus: inside passage

Heel vroeg op vandaag. De boot vertrok om half acht van Port Hardy, maar we moesten twee uur van tevoren aanwezig zijn, dat betekent dus om half vijf opstaan. Eenmaal aangekomen bij de veerbootterminal moesten we een uurtje wachten voor we konden boarden. Na het boarden hadden we ontbijt aan boord en zijn we naar onze stoelen in de Aurora lounge gegaan.

06 vlag 06 bergen

De Inside Passage is een veerboot tussen Port Hardy en Prince Rupert, de tocht duurt zo’n 14 uur, met nog een tussenstop in Bella Bella. Het staat bekend als 1 van de mooiste boottochten ter wereld. Door de dag heen veranderde het weer, wat invloed had op de omgeving. ‘S morgens mist over de bergen, daarna zon en daarna weer bewolking met miezerregen tot dichte mist. Zeer indrukwekkend al die verschillen. De stoelen die we hadden waren vooraan op het panoramadek, dus we konden alles heel relaxed bekijken. Onderweg zagen we ook enkele walvissen, alleen waren ze net zo snel als we ze zagen weer onder water en de boot vaart gewoon door, dus helaas geen foto’s (maar niet minder indrukwekkend).

06 houtboot 06 mist

Het meest spectaculaire kwam ’s avonds. Wat een geweldig mooie zonsondergang, de hemel stond in vuur en vlam! Een mooie afsluiter van de Inside passage (hoewel het nog zo’n twee uur duurde voordat we aankwamen in Prince Rupert).

06 ondergang 06 vuur 06 rood

Maandag 3 augustus: North to Alaska

08 north

Na een lange dag op de boot was het fijn om een beetje uit te kunnen slapen. We hebben het dus ook rustig aangedaan. Rond 10 uur zijn we vertrokken bij de b&b en gelijk maakte we kennis met het slechtere weer in Canada. Flinke buien! Op zich niet zo erg want vandaag was vooral een reisdag, zonder geplande stops onderweg. Tussen de buien door en door de mist heen was het landschap wel weer erg mooi. Ook kwamen we niet de gewoonlijke schapen of koeien op de weg tegen, maar beren, ook weer iets anders…

08 beer op de weg 08 bear glacier

Vooral richting Stewart was het landschap prachtig (hielp ook wel dat het inmiddels droog was). Hoge bergen met besneeuwde toppen en gletsjers. Onze overnachting voor de komende twee dagen is in Hyder, Alaska. We moesten dus een (onbewaakte) grens over. De voornaamste reden om hiernaartoe te komen is om beren te kijken vanaf het Fish Creek Platform. Hier is een platform gemaakt langs een rivier waar de zalmen stroomopwaarts gaan. Na het inchecken zijn we gelijk gaan kijken of er beren aan het eten waren. Dat was helaas niet het geval. Daarom besloten we eerst maar zelf te gaan eten. Het restaurant in Hyder was dicht, dus moesten we weer richting Canada. Bij deze grensovergang werden we wel gecontroleerd. Heel apart was dat (ze waren nog best streng).

08 zalm vangen 08 grizzly

Na het eten weer terug naar het platform. Helaas nog steeds geen beer te zien. We hebben een uurtje naar de spartelende vissen staan kijken (gelukkig was het droog) en toen kwam in de verte een grizzly beer aan. Hij kwam steeds dichterbij en heeft verschillende zalmen gevangen en opgegeten, prachtig om te zien. Het was een mannetje van zo’n 3 jaar. De beren vangen een zalm en nemen een hap, wanneer de zalm een mannetje is gooien ze het terug, ze willen namelijk de vrouwtjes hebben en eten dan de eieren op. We zagen dan ook een paar keer dat de beer een zalm terug gooide. Nadat hij zo’n vijf vissen gegeten had verdween hij weer in de bosjes.

08 zalm eten

Dinsdag 4 augustus: beren en zalmen

Vandaag hebben we een groot gedeelte van de dag gespendeerd bij het platform van Fish Creek. Wachtend op de beren die maar niet wilde komen. Daarom besloten we na twee uurtjes wachten ’s ochtends om even het dorpje Hyder te verkennen. Het is een spookdorpje, met veel vervallen gebouwen. Toen we daarna weer terug gingen naar het platform hoorde we dat er twee beren langs geweest waren.

We hebben weer een tijdje staan kijken en toen kwam er dan toch een beer aangelopen. Dit keer een zwarte beer die een beetje lui was en niet zelf vis ging vangen maar een karkas pakte dat al op de oever lag. Na twee zalmen ging ie een stukje langs het platform lopen, om daarna besjes te gaan eten in het struikgewas.

09 zwarte beer 09 aan de wandel

Toen hebben we besloten om nog een stukje de dirtroad op te rijden richting de grote Salmon Glacier. Het weer was echter niet al te goed (mistig en miezerig) en de weg was ook erg hobbelig dus we hebben niet de hele weg gereden. Op de terugweg nog even gestopt bij het platform, maar geen beer te zien.

09 marmot 09 uitzicht

Na het avondeten zijn we weer teruggegaan. Tijdens het wachten op beren leer je de mensen om je heen kennen. Zo hebben wij de hele dag gepraat met een koppel uit Santa Fe die al sinds 1 juni aan het reizen waren (voornamelijk in Alaska). ‘S avonds bood de man aan om samen met Antoine naar de gletsjer te gaan (weer was inmiddels beter) in zijn truck, terwijl ik en zijn vrouw beren gingen kijken. Terwijl zij weg waren hebben wij een jonge zeearend gezien en een grizzly beer. De grizzly lukte het niet om zelf een zalm te vangen dus hij heeft er ook maar eentje van de kant gepakt.

09 grizzly eten 09 grizzly

09 zeearend 9 salmon glacier

Woensdag 5 augustus: totempalen

Vandaag is de eerste van drie reisdagen om richting het zuiden te gaan. Voor we de USA verlaten zijn we nog een keertje naar het platform geweest. Helaas geen beer te zien op de vroege morgen. Het was zelfs ook rustig qua mensen. Niemand van de “tripod people” was aanwezig. Die waren de afgelopen dagen er wel, het is een groepje amateurfotograven uit Calgary die een week in Hyder waren. Allemaal flinke lenzen, waarmee je alle details zag (zelfs de graten in de vis). Maar zij namen wel steeds de beste plaats in (en hadden nog een extra camera voor als de beer ergens anders vandaan kwam). Ook waren er de afgelopen best veel locals die naar de beren komen kijken. Soms zijn ze zelfs de hele dag aanwezig.

10 beer

Na half uurtje zijn we gegaan en zijn we terug richting Kitwanga gereden. En ja hoor, onderweg kwamen we nog een beer tegen die rustig langs de kant van de weg liep en vervolgens overstak en in de bosjes verdween. In Kitwanga zijn we gaan kijken naar de totempalen die daar langs de rivier staan.

10 kitwanga

Dit gebied is het woongebied van de Gitxsan, een indianenstam (first nation worden ze hier in Canada genoemd). De totempalen zijn belangrijk in hun cultuur en moeten van onder naar boven gelezen worden. We hebben ook het ‘Ksan historical village bezicht waar enkele huizen zijn nagebouwd van de vier verschillende clans (wolf, eagle, frog en fireweed). Met een gids hebben we deze huizen bekeken en meer geleerd over de cultuur van de Gitxsan (mochten geen foto’s maken binnen).

10 ksan

Vervolgens zijn we doorgereden naar Smithers waar we een kort maar steil pad zijn opgelopen richting de Twin Falls. Uiteindelijk zijn we bij Knotty Pines b&b, een mooi gelegen b&b waar we onze eigen suite hebben. Erg mooi met allemaal oude snuisterijen (oud typemachine, weegschalen etc). Heel leuk (en ook nog eens een mooi wijds uitzicht).

10 b&b

Donderdag 6 augustus: terug in de tijd

De tweede reisdag met vandaag eigenlijk maar 1 stop onderweg. Daarvoor moesten we wel een kleine omweg maken. We zijn naar fort st James historical site geweest. Dit is een soort openluchtmuseum waar ze een aantal gebouwen hebben nagebouwd/gerestaureerd uit de tijd van de pelshandelaren (waar deze streek bekend om was). In de gebouwen waren mensen aanwezig die meer uitleg gaven.

11fort 11 pelzen

Als eerste bezochten we het “storehouse” waar we uitleg kregen over de verschillende pelzen die gebruikt werden voor de handel. De voorkeur ging naar winterpelzen omdat daar meer bont aan zit. Het meest populair waren bevers omdat daar in Europa hoeden van werden gemaakt. Ook kregen we uitleg over de routes die de handelaren gebruikten, het duurde soms wel zes maanden om de pelzen te verhandelen en met goederen terug te komen. Voor de pelzen in Europa was het soms wel meer dan een jaar later wanneer de schepen om Zuid-Amerika moesten varen (toen was het panama kanaal er nog niet). De handelaren probeerden vooral over water te reizen (via rivieren en meren) maar af en toe ging dat niet en dan gebruikte ze paarden en muildieren die volgeladen werden met goederen. De pelzen werden geruild voor allerlei waar zoals wollen dekens, koffie, tabak etc.

11 chinees haar 11 goederen

Het volgende huis was de “trade shop”. Daar kwamen ze de pelzen brengen en konden ze deze ruilen voor goederen. Ze hadden geen geld maar alles werd geteld in “made beaver”. Dat wil zeggen dat de pelzen die werden gebracht vergeleken werden met een beverpels die klaar was, dus schoongemaakt en de ruwe haren ervan af (dus goed om verhandeld te kunnen worden). Er werd natuurlijk gekeken naar de kwaliteit (zomer of winterpels) en of het goed schoongemaakt was (wanneer het niet goed was werd het niet aangenomen want dat kon alle pelzen aantasten). Daarna werden de “made beaver” uitgegeven in de winkel. Voor 1 made beaver kon je bijvoorbeeld 1 pond koffie kopen. Het duurste waren geweren, die kostte wel 112 made beaver.

Vervolgens gingen we naar het “men house”, hier verbleven de handelaren tijdens hun verblijf op het fort, soms met wel zestig in een redelijk klein huis. Kranten werden tegen de muur geplakt voor isolatie. Daarna nog het huis van de baas van het fort. Hij woonde in een groot huis met zijn vrouw, dochter en de hulp. De keuken was los van het huis zodat wanneer er brand uitbrak, het huis nog te redden was. Al met al een mooie kijk op het harde leven van toen, de winters konden toen wel tot -50 graden Celsius worden.

11 keuken

Na het bezoek aan het fort zijn we doorgereden naar onze overnachtingsplaats Quesnel. Zoals veel steden in de omgeving een industriestad. Er is heel veel houtkap hier dus er liggen stapels boomstammen en om de haverklap komt er op de weg een truck met boomstammen langs.

12 hout

Vrijdag 7 augustus: reisdag

12 pinnacles

En de laatste reisdag. We zijn wat later vertrokken en hebben eerst nog een korte wandeling gemaakt in Pinnacles Provincial Park. Daar zijn hoodoos te zien (gesmolten lavabergen). In de verte was de rook van de houtfabrieken te zien.

12 spahath

Vervolgens zijn we doorgereden naar onze cottage in Wells Gray Park. Hier blijven we twee dagen. We zijn nog even naar het visitor centre gegaan om te kijken hoe me morgen de dag het beste kunnen indelen. We zijn ook nog even gestopt bij Spahath Falls en Clearwater Valley overlook. De waterval is 74 meter hoog en stort zich naar beneden in de vallei. Wells gray staat bekend om zijn vele watervallen dus we zullen er nog een paar zien morgen.

12 cottage

Zaterdag 8 augustus: wells gray park

Vandaag stond Wells Gray Provincial Park op de planning. Zoals al gezegd staat het bekend om zijn watervallen. Wij zijn vroeg op weg gegaan en als eerste gestopt bij de populairste watervallen: Dawson Falls (een lage, brede waterval) en Helmcken Falls (een prachtige 140 meter hoge waterval). Vroeg daar zijn (tussen 8 en 9) was wel fijn, want zo hadden we de watervallen bijna voor onszelf. Het nadeel van vroeg daar zijn is dat er nog veel mist/waterdamp bij de watervallen hangt. Daarom zijn we later op de dag nog eens terug gegaan naar Helmcken en toen was het veel drukker.

13 helmcken 13 dawson

Daarnaast hebben we een aantal trails gelopen, zo’n 15 km in totaal. Ook naar een aantal watervallen, maar ook door het bos en naar een vervallen boerderij. Omdat we op de trails niet veel mensen tegenkwamen hadden we ons berenbellen gekocht want hoewel het aantal beren blijkbaar laag is dit jaar (omdat het warm is geweest zitten ze hoger op de bergen) hadden we geen zin om onderweg een beer op het pad tegen te komen. Alleen leken we nu net een stel Zwitserse koeien. Maar goed, het was effectief, het wildlife was vooral klein vandaag: eekhoorntjes, vogels, vlinders, sprinkhanen, libellen en padden. Die padden hadden de neiging om vlak voor onze voeten weg te springen.

13 pad 13 vogel

Op de terugweg van de laatste trail begon de lucht de betrekken en begon het ook licht te regenen. Gelukkig waren we voor de hevige regen terug bij de auto, met zo’n harde wind in het bos was niet heel fijn, onderweg kwamen we ook al oudere omgevallen bomen tegen. We hadden gelukkig toen wel alles gezien en gedaan wat we gepland hadden.

13 mouls falls

Zondag 9 augustus: naar de Rockies

Na de flinke regenbui van gisteren was het vandaag weer mooi weer in Wells Gray. Helaas moesten we afscheid nemen van onze cottage, wat een fijne rustige plek was dat. Op naar de Canadian Rockies!

Onderweg zijn we gestopt bij de Rearguard Falls, deze waterval halen alleen de sterkste zalmen die in dit gebied hun reis maken. Alleen was het te vroeg om zalmen te zien. Evengoed was de waterval erg mooi, je zag duidelijk de kracht van het water.

14 rearguard 14 robson

Daarna zijn we gestopt bij Mount Robson, met 3954 meter de hoogste berg van de Canadese Rockies. Meestal is de top gehuld in mist, vandaag dus ook.

Hoe dichter we bij Jasper kwam, hoe donkerder de wolken. En toen begon het toch even hard te regenen, met enkele donderklappen erbij. Na zo’n kwartier stopte het en was het weer zonnig. We zijn naar ons chalet gegaan, dat mooi ligt aan de Athabasca rivier. Rond vijf uur werden we opgehaald door Joe van jaspertourcompany. Wat een leuke man was dat. Met een groepje van acht mensen hebben we vier uur rondgereden op zoek naar wildlife, terwijl Joe ons informatie gaf en grappige verhalen vertelde.

14 in de boom 14 moeder en cubs

Als eerste zagen we een zwarte beer (met een cinnamon kleurige vacht) en twee jonkies. Eentje hadden we eerst niet eens gezien, die zat in een boom en klom op een gegeven moment naar beneden. Verder hebben we veel elk gezien en nog een paar coyotes. Wanneer we ergens gestopt waren stond er in een mum van tijd een aantal auto’s. Echt niet normaal, en hoe dicht sommige mensen naar de dieren toe gaan om een foto te maken. Het is in Jasper ook veel drukker dan in de andere plaatsen.

14 elk 14 elk 2 14 coyote

De dieren zijn vaak vlak langs de weg. Joe vertelde dat ze niet echt nagedacht hebben toen ze de weg aanlegden, want die gaat recht door de voornaamste voedingsbron van de meeste soorten. Veel dieren gaan dus ook dood door verkeersongevallen. Jasper is wel mooi, maar heel erg toeristisch. Wij waren blij dat we al veel beren elders hebben gezien (de andere mensen van de tour hadden nog geen gezien). Want bij de beer die wij zagen stonden ineens 20 mensen en Joe moest tegen sommige zeggen dat ze goed op hun kinderen moesten letten. Blijkbaar is Banff nog erger qua toerisme, dus we zullen zien!

Maandag 10 augustus: Jasper NP

15 elk bij cabins

Het wildlife zoekt onze cabins op! ’s Morgens stond een familie elk te grazen op het grasveld, zich niks aantrekkend van alle mensen die toekijken.

15 maligne canyon 2 15 maligne canyon

Vandaag hebben we Jasper national park verkend door middel van stoppen bij viewpoints en het lopen van trails. Als eerste hebben we de trail van maligne canyon gelopen. Dit is een mooie kloof die op plaatsen heel breed maar vaak heel smal was. Er waren een aantal watervallen te zien. De kloof is waarschijnlijk eigenlijk een grot waarvan de bovenkant weg is gesleten tijdens de ijstijd.

15 maligne lake

Vervolgens zijn we doorgereden naar Maligne Lake. Hier kwamen we Joe tegen die ons het advies gaf om naar moose lake te lopen. Dat hebben we dus gedaan, en ja hoor daar waren een moeder eland met twee kleintjes in en bij het water. We hebben ze een tijdje bekeken. Wat een grote dieren!

15 Moose met kleintjes 15 moose

Vervolgens zijn we gestopt bij het mysterieuze Medicin Lake. Dit meer verdwijnt elk jaar en komt vervolgens in het voorjaar weer terug, terwijl het geen duidelijke afvoer heeft aan de oppervlakte. Het water verdwijnt via een ondergronds kanalenstelsel. Een paar weken geleden was er een flinke bosbrand geweest, dus nu was een heel stuk bos zwart en kaal.

15 medicin 15 wildfire

Hierna hebben we de old fort loop trail gelopen, daarbij kwamen we uit op een heuvel met uitzicht over Jasper en de meren en rivieren in de buurt.

15 old fort point 15 Uitzicht

Ook ’s avonds was de familie elk weer terug. Fijn aan het grazen.

Dinsdag 11 augustus: avoiding the crowds

Vandaag stond de reis naar Lake Louise op de planning, deze weg heet ook wel de Icefield parkway en wordt als een van de spectaculairste autoritten ter wereld beschouwd. Dat was ook wel te merken, op de weg zelf was het het grootste gedeelte van de dag rustig, maar zodra we ergens een stop maakte was het net een mierennest. Soms was het alsof we in Japan op vakantie waren in plaats van Canada. Maar goed, we hebben geprobeerd om de grote menigtes een beetje te vermijden waar dat kon.

De eerste stops waren bij Athabasca Falls en daarna Sunwapta Falls. Het was daar heel erg druk dus we zijn snel vertrokken.

16 athabasca

De volgende stop was een tip van Charly (de man die we in Hyder ontmoet hadden). Beauty creek, een trail die niet aangegeven werd langs de weg en waar enkel een parkeerplaats was, en dus bijna niemand. Heerlijk! De trail leidde naar een soortgelijke canyon als Maligne canyon met een aantal watervallen. We zijn onderweg maar twee andere mensen tegen gekomen, wat een verschil met de vorige stops!

16 canyon

Vervolgens kwamen we in het Icefield gedeelte van de parkway. Heel mooie en grote gletsjers op de omliggende bergen. De volgende stop was dan ook bij het hele drukke icefield centrum, waar we naar de “toe of the glacier” zijn gelopen.

16 gletsjers 16 gletsjer

We hebben nog twee korte stops gemaakt bij weeping wall (een rotswand met hele kleine stroompjes water) en bij Mistaya Canyon.

16 mistaya canyon

De laatste stop was bij Peyto lake. Een korte wandeling bracht ons naar een druk uitkijkpunt, waar je niet eens een foto van het meer kon maken zonder mensen erop. Gelukkig hadden we uitgevonden dat wanneer je de loop loopt er een brandweggetje naar een ander (beter) uitkijkpunt gaat. Dat hebben we dus gedaan en daar waren we helemaal alleen, met enkel grondeekhoorns die ons gezelschap hielden. Heerlijk!

16 peyto 16 eekhoorn

Vervolgens zijn we doorgereden naar ons hotel bij Lake Louise. Na het inchecken zijn we nog naar Lake Moraine gereden, om de drukte een beetje te vermijden (overdag staat de parkeerplaats overvol). Nadeel was dat de zon niet op het hele meer scheen waardoor het niet helemaal de blauwe kleur had die het overdag wel zou hebben. Evengoed een mooi meer!

16 moraine

Woensdag 12 augustus: lake O’hara

Voor vandaag hadden we felbegeerde tickets voor de bus naar het lake O’hara gebied kunnen bemachtigen. Dit ligt in Yoho National park, de toegang tot het gebied wordt gelimiteerd om zo de kwetsbare fauna te beschermen. Je moet je dus van tevoren aanmelden, tot vorig jaar moest dat per telefoon, precies drie maanden voor de datum die je wilde gaan. Vanaf dit jaar kon het ook online en dan gelijk voor het hele seizoen (het gebied is ook maar beperkt open vanwege sneeuw op de trails). De online inschrijving ging 20 april open om 14:00 (nl tijd). Binnen tien minuten was het hele seizoen uitverkocht. We waren dus erg blij dat we kaartjes voor de bus hadden. Wanneer je trouwens geen kaartje voor de bus heb, mag je wel zelf naar het gebied lopen, zo’n 13 km. Vandaag zagen we toch een aantal mensen dat doen.

Wij hadden de bus van 8:30. We waren rond 9:00 bij le relais, het beginpunt van de trails aan lake o’hara. Wij hadden gekozen om het circuit lake oesa – yukness ledges – obapin plateau – obapin east – lake o’hara te lopen. Dit was uiteindelijk 12,5 km, met een hoogteverschil van ongeveer 250 meter waar we zo’n 7 uur over hebben gedaan. Het was een vrij pittige trail, tenminste voor mij was het een uitdaging, Antoine is net een berggeit, hij vindt het allemaal geweldig. Het was ook niet echt een trail te noemen, af en toe was het meer over rotsen klimmen dan wat anders. Maar het gaf wel een goede beloning, een prachtig uitzicht op verschillende superblauwe meren. We hadden ook goed weer, strakblauwe lucht! De route die wij hebben gelopen was redelijk populair dus onderweg kwamen we nog mensen tegen, maar ook weer klein wildlife: vooral grondeekhoorns, marmotjes, pika’s (maar die renden heel snel weer weg voor ik foto kon maken) en een sneeuwhoen die blijkbaar bijzonder was om te zien.

17 vogel 17 wildlife

Het is een prachtig gebied, de foto’s spreken wel voor zichzelf.

17 o hara, yukness ledges links 17 o hara 17 o hara, lake yukness en victory falls 17 nog een lake 17 lake oesa 17 nog een lake 17 o hara vanaf yukness ledges

Donderdag 13 augustus: het ‘vergeten’ park

Ons hotel lag dichtbij Lake Louise, dat had als voordeel dat we vandaag vroeg naar het meer konden gaan. Voor de grote hordes toeristen konden we nog vooraan de parkeerplaats parkeren. Het meer lag er mooi bij, geen kano’s erop dus een mooie weerspiegeling van de omliggende bergen. We hebben als ochtendwandeling, ofja zeg maar klim, de trail naar Lake Agnes gelopen (iets van 400 meter stijgen). Toen we weer beneden bij het meer waren was het veel drukker en stonden de auto’s al langs de weg geparkeerd.

18 lake louise 18 lake agnes

Vervolgens hebben we de Bow Valley Parkway richting Banff gereden. Deze ligt parallel aan de snelweg, maar is een stuk rustiger dan de Icefield Parkway. Langs de weg zijn een een paar mooie viewpoints op bergketens en de Bow Valley.

18 castle mountain 18 meertje

Daarna zijn we naar Kootenay park gegaan. Dit park, samen met Yoho waar lake o’hara in ligt zijn een beetje de vergeten parken naast het grote en bekende jasper en banff. In Kootenay hebben we een paar korte wandelingen gedaan. Als eerste de Fireweed trail, die door een stuk verbrand bos (brand uit 1968) gaat en laat zien hoe een brand voor nieuw leven kan zorgen.

18 continental divide 18 fireweedtrail

De volgende stop was bij Marble Canyon, een 37 meter diepe kloof met een mooie waterval.

18 marble canyon 18 waterval marble canyon

Als laatste hebben we het Paint Pots trail gelopen. Indianen gebruikte de rode (ijzerhoudende) klei om oker poeder te maken. Naast de oranje rivier waren er ook drie groenige/oranje poelen.

18 oker fields 18 allerlei kleuren 18 paint pot met weerspiegeling

Onze cabin voor twee dagen ligt in Kootenay park, ver weg van de drukte van Banff.

18 cabin

Vrijdag 14 augustus: het dondert en het bliksemt, of toch niet..

De weersverwachting voor vandaag was niet al te goed dus hadden we besloten om alleen een paar korte wandelingen vanuit Banff te doen. We begonnen met het Marsh Boardwalk, een plankenpad langs wetlands. Daar zagen we een eagle op zoek naar eten.

19 eagle 19 na regen komt zonneschijn

Omdat het nog redelijk goed uitzag qua weer besloten we om door te lopen naar de 4,5 km verder gelegen Sundance Canyon. Bij deze Canyon was een 2 km lange loop, langs een paar watercascades en kleine watervalletjes. Toen we bovenaan waren werd de lucht ineens donker en hoorde we het in de verte donderen. We zijn snel naar onder gelopen want het kwam steeds dichterbij en het begon ook te flitsen. Onderaan was gelukkig een shelter, na een flinke regenbui was het na een kwartier weer droog en scheen de zon weer.

19 wetlands

Vervolgens hebben we nog de Fenland trail gelopen. Ook deze wandeling ging langs wetlands.

19 sundance canyon 19 wetlands 2 19 fernland trail

Terug naar het hotel kwam ons een donkere lucht tegemoet, maar het is droog gebleven.

19 donkere lucht bij castle mountain

Zaterdag 15 augustus: na regen komt zonneschijn, en weer regen

Gisteravond is het toch niet droog gebleven. Er kwam nog een flinke onweersbui over, de hele vallei werd verlicht. Het staat er ook wel bekend als lightning alley, omdat er al twee keer een hevige bosbrand is geweest ontstaan door blikseminslag, nu valt er dus niet veel meer te verbranden. We zagen trouwens die middag na de onweersbui een helikopter overvliegen om te controleren of de bliksem geen brand veroorzaakt had.

19 onweer

Het heeft de hele nacht geregend en ook vanmorgen was het nog erg grijs buiten. We moesten toch op weg en zijn tijdens een droog moment even gestopt bij olive lake, een meer met dit keer geen blauwe kleur maar een groene.

20 olive lake

Onze volgende stop was bij het bezoekerscentrum van Glacier NP. Deze ligt aan de Rogers pass, deze is ontdekt door meneer Rogers en eigenlijk bedoeld om de spoorlijn aan te leggen. Omdat het gebied erg lawine gevoelig is hebben ze uiteindelijk een tunnel voor de trein gebouwd. Later is de snelweg gebouwd met een lawine alarmsysteem. De aanleg van de spoorlijn is nog steeds erg belangrijk en er wordt in het bezoekerscentrum veel aandacht aan gegeven. We hebben ook een korte wandeling gelopen langs oude pilaren van een spoorbrug, waar je ook duidelijk de lawine gevoeligheid zag.

20 brook loop trail

Daarnaast hebben we nog twee korte boardwalk wandelingen gedaan door oude cedar/hemlock bossen.

20 hemlock grove

Inmiddels waren we in Revelstoke NP en scheen de zon weer. We hebben nog de Skunk cabbage trail gelopen. Dat is een plant die een vieze geur heeft. De plant was inmiddels uitgebloeid, maar toch hing er nog een koolgeur.

20 skunk cabbage

Als laatste hebben we nog de Meadows in de Sky trail gedaan in het park. Deze was boven op Mount Revelstoke, maar veel uitzicht was er niet want het was inmiddels weer mistig en in de verte begon het weer te onweren.

20 first footsteps trail 20 meadows

Zondag 16 augustus: all aboard!

Vandaag gingen we op weg naar de Okanagan Valley. Dit lijkt helemaal niet op de rest van Canada, het is net of we in een Mediterraan land terecht gekomen zijn. Het is er warm en er zijn veel fruitgaarden. We zijn gestopt bij het Kalamalka Lake (dit betekent veel kleuren blauw). Een groot meer in de Okanagan, omdat het zondag was, was het er druk met mensen die gingen zwemmen of andere watersporten gingen doen.

21 kalamalka 21 kalamalka 2

Vervolgens zijn we doorgereden naar Summerland. Hier hadden we kaartjes gereserveerd voor de Kettle Valley Steam Railway. Een ritje met een oude stoomtrein van zo’n anderhalf uur met uitzicht op de fruitgaarden van Summerland. Halverwege mochten we even eruit om de locomotief dichterbij te bekijken.

21 trout creek 21 summerland

Toen we weer terug naar het station gingen werden we overvallen door de Garnett valley gang. Dit ondanks dat we een sheriff en een marshall aan boord hadden (die werden geboeid door de dieven). Het was heel leuk gedaan, het geld dat ze “geroofd” hebben gaat naar het goede doel. Daarna hebben we de treinrit afgesloten met een bbq.

21 locomotief 21 overval 21 garnett valey gang 21 sheriff geboeid

Bij onze overnachting van vannacht werden we ontvangen met een glaasje wijn uit de regio, geen slechte manier om de dag af te sluiten!

Maandag 17 augustus: van de woestijn terug naar het ‘normale’ Canada

We zijn pas laat vertrokken bij de b&b. Eerst kregen we lekker ontbijt met zelfgemaakte yoghurt en fruit uit de omgeving. Daarna kregen we nog een rondleiding door de tuin. Het was een prachtig huis met uitzicht op het Okanagan Lake.

Uiteindelijk vertrokken we pas tegen de middag. Onze eerste stop was bij Vaseux Wildlife Center. Hier zouden veel vogels te zien zijn, maar helaas waren ze op het moment dat wij er waren niet aanwezig.

22 vaseux 22 vaseux birds

Daarna reden we door richting Oyosoos, waarbij we langs een van de wildfires kwamen die in deze regio branden omdat het zo droog en heet is. Het vuur was vooral aan de andere kant van de berg, maar ook langs de snelweg smeulde het op sommige plekken. We zagen de helikopters met waterzakken vliegen, ze proberen de fruitboomgaarden te redden.

22 wildfire 22 vallei

We zijn nog gestopt bij de grist mill in Keremeos. Dit is een oude graanmolen die ze proberen op te knappen.

22 grist mill

Onze bestemming voor vandaag was Manning Provincial Park. We zijn daar nog naar de Cascade Lookout gereden. Op bijna 2000 meter heb je uitzicht op bergen, sommige daarvan liggen in de USA.

22 cascade lookout 22 bergen

Dinsdag 18 augustus: via een omweg weer terug in de richting van Vancouver

Het wordt bijna tijd om afscheid te nemen van dit mooie land, maar voor we donderdag terugvliegen maken we nog even een omweg via Whistler. We begonnen de dag met een paar kleine wandelingetjes in Manning park. Elk was verschillend, sommige gefocussed op de natuur in het algemeen, andere meer op de bomen.

23 canyon nature trail 23 grove trail

Daarna zijn we doorgereden naar Hope. Hier hebben we de Othello tunnels bezocht. Deze waren in gebruik door de Kettle Valley Railway (dezelfde waarmee wij zondag een kort traject hebben gereden). In de jaren 50 zijn ze uit gebruik genomen door de vele aardverschuivingen en lawines. Nu is er een wandelpad door de tunnels met informatie over de bouw.

23 othello tunnels

Bij Hope zijn we omhoog gereden, langs de mooi Fraser Valley. Bij de oude Alexandra brug zijn we gestopt voor een uitzicht over de canyon van de Fraser rivier. De brug werd vroeger gebruikt voor een snelweg, voordat de huidige Trans Canadian Highway er was.

23 alexandra bridge 23 fraser canyon

Via een mooie rit zijn we naar Pemberton gereden. Zowel de weg na Lytton en de 99 naar Pemberton waren prachtig. Antoine was helemaal blij want we hebben helemaal nog niet veel bochtige bergwegen gehad deze vakantie.

23 highway 99

Woensdag 19 augustus: terug in ‘congested’ Vancouver

Vroeg op weg richting Whistler, vooral bekend als skiplaats en gastheer (samen met Vancouver) van de Olympische winterspelen in 2010. De stad had een beetje een Outlet sfeer, we zijn er ook niet zo heel lang gebleven. Wel zijn we nog even naar de Olympische stadia geweest, ofja stadia, de banen waar cross country ski, biathlon en skispringen werden gehouden. Veel was er nu niet te zien, het had een beetje een verlaten indruk.

24 olympische spelen 24 skibaan

Vervolgens zijn we per Sea to Sky highway (ofja voor ons eigenlijk andersom) richting Vancouver gegaan. Onderweg zijn we gestopt bij een aantal mooie watervallen: alexander falls, brandywine falls en shannon falls.

24 alexander falls 24 brandywine falls 24 shannon falls

Toen we bijna bij het hotel waren, nog maar twee kilometer te gaan, reden we in een file. Vancouver is na Los Angeles de ‘most congested city of North America‘. Dat hebben we gemerkt, we hebben twee uur gedaan over die twee kilometer af te leggen. En dat allemaal omdat er iets was op de brug naar Vancouver stad, waar wij niet eens overheen moesten. Daardoor kwamen we veel later bij het hotel aan dan gepland en konden we helaas niet meer naar Grouse mountain, zoals eigenlijk de bedoeling was. Maar ach, een reden om terug te komen zullen we het maar noemen. We waren allang blij dat we vandaag niet naar het vliegveld moesten, anders hadden we het waarschijnlijk niet gehaald (morgen moeten we dus maar op tijd vertrekken).

24 lions bay

Donderdag 20 augustus: time to go home

Voor we naar het vliegveld reden zijn we nog naar de Capilano Suspension Bridge geweest. Een touwbrug van zo’n 140 meter lang en 70 meter boven de rivier. Naast de brug hadden ze nog een paar attracties die erg leuk zijn voor mensen met hoogtevrees: de cliff walk en de treetops adventure. Toch was het wel leuk om te doen en omdat we vroeg waren hadden we de brug bijna voor onszelf.

25 suspension bridge 25 treetops adventure 25 cliff walk

Om een file als gisteren te vermijden gingen we extra vroeg naar het vliegveld. Natuurlijk reed alles nu wel redelijk snel door dus hadden we uiteindelijk maar een kwartier vertraging. Auto ingeleverd (bijna 6000 km gereden), bagage afgegeven en nog wat gaan eten. Het vliegtuig vertrok netjes op tijd en we hadden mooi zicht op de bergen rondom Vancouver. We kwamen drie kwartier vroeger dan gepland aan op Schiphol, maar hebben uiteindelijk bijna een uur op de koffers moeten wachten. De treinrit naar huis verliep dit keer ook zonder vertraging of extreme drukte. En zo zijn we weer thuis na een prachtige rondreis door West Canada.

25 vliegtuig 25 afscheid canada

 

videoVideo
Wie na het lezen van de blog nog interesse heeft in bewegend beeld: zie youtube.