Route

 

Dag 1 – 2 – 3 – 4 – 5 – 6 – 7 – 8 – 9
Vrijdag 27 april
We hebben vannacht geslapen bij het nieuwe Tulip Inn hotel om zo de drukte van Koningsdag een beetje te vermijden en ook omdat onze vlucht al om 9:30 gaat. We pakken de shuttlebus van 7:05 vanuit het hotel naar het vliegveld. Het is maar goed dat wij de eerste stop waren, want bij ibis hotel (waar de bus ook stopt) staan zoveel mensen dat het allemaal niet past (maar er komt nog een tweede bus aan). Uiteindelijk dus rond half 8 op Schiphol waar we onze koffers afgeven. Had sneller gekund blijkt later want wij hebben priority passes (voor niks in de rij gestaan, maar ach we hebben tijd genoeg). De security ging snel, natuurlijk moest ik weer extra gefouilleerd worden (altijd op Schiphol). Daarna hadden we nog zo’n drie kwartier om naar de gate te lopen die natuurlijk helemaal aan een uiteinde lag. Onderweg wel nog een klein ontbijtje gekocht. Vlucht verliep verder soepel, maar door de mist niet echt iets kunnen zien tot het laatste moment: de groene velden van Ierland.

Even wachten op de koffers en daarna de auto ophalen bij Budget. Ook hier hadden we premium (sneller ophalen), maar er was geen premium rij, dus maar even wachten. We hebben een Opel Zafira gekregen, ruim genoeg voor ons vieren en de koffers. Onze eerste stop was Blarney castle. Dit is best wel een toeristisch plekje. In het kasteel is bovenaan een steen te vinden. Wanneer je die kust krijg je de gave van de welbespraaktheid van de Ieren.

 

Onze eerste stop was voor lunch in de oude stallen van het kasteel. Na een lekker soepje konden we er weer tegenaan. We liepen naar het kasteel, maar hier bleek een enorme rij te staan die maar erg langzaam vooruit ging (blijkbaar waren er net een paar bussen gearriveerd). Ook zagen we een kraampje waar je foto’s van jezelf die de steen kust kon kopen voor tien euro. Beetje commercieel dus hier. Aangezien we de gave van welbespraaktheid al hebben zijn we de mooie tuinen van het kasteel gaan bezichtigen. Deze zijn enorm groot met allerlei verschillende planten. De tulpen en andere bollen waren net uitgebloeid anders leek het wel de Keukenhof.

     

Verderop op het terrein lag ook nog the Blarney house, ook een aardig optrekje (privebezit). We hebben trouwens goed droog weer gehad tijdens ons bezoek. Alleen toen we weggingen begon het flink te regenen.

Na het bezoek aan het kasteel moesten we zo’n anderhalf uur rijden richting de volgende stop: de Drombeg stone circle. Inmiddels was het weer droog geworden. De wegen begonnen wel steeds smaller te worden, wat Antoine erg leuk vond. Vanaf de parkeerplaats was het een klein stukje lopen naar het veld waar de steencirkel te vinden was. We waren vrijwel alleen, ideaal voor foto’s. De omgeving was ook werkelijk prachtig: groene velden en in de verte water.

 

De cirkel bestaat uit zo’n 13 stenen (waren er vroeger meer). In het midden zijn menselijke resten en andere materialen gevonden.

  

Een stukje verder zijn nog twee prehistorische hutten en een kookplaats gevonden. De kookplaats was een soort bak waarin verwarmde stenen werden gegooid, Experimenten hebben aangetoond dat het water dan wel zo’n 18 minuten kon koken. Vlees kon gekookt worden in het water omdat het na het koken nog wel zo’n drie uur warm genoeg bleef.

 

Na het bezoek aan de steencirkel reden we een klein stukje verder naar onze overnachtingsplek in Unionhall. Hiervoor kwamen we langs een prachtige baai. Ook onze B&B heeft uitzicht op een klein stukje hiervan. We worden hartelijk begroet met cake en thee en koffie. Wat een vriendelijkheid! In de avond gaan we eten in 1 van de 2 restaurant/pubs van het dorp en gaan we vroeg naar bed omdat we toch wel moe zijn van de reisdag.

Dag 1 – 2 – 3 – 4 – 5 – 6 – 7 – 8 – 9
Zaterdag 28 april
De dag begint met een lekker zelfgemaakt ontbijt bij de B&B. De zon schijnt, maar dat wil eigenlijk niks zeggen. Het weer kan hier zo omslaan, maar we blijken geluk te hebben deze dag. Na afscheid genomen te hebben van onze gastvrouw vertrekken we richting het eerste van de vijf schiereilanden die we deze vakantie bezoeken. We gaan naar het meest zuidwestelijke punt van Ierland: Mizen head. Maar onderweg maken we nog even een fotostop bij Altar tomb, een dolmen (oftewel een hunebed). Een dolmen is een megalithische grafkamer, bestaande uit staande draagstenen en een deksteen.

 

De omgeving bij de dolmen is ook erg mooi.

 

Het wordt nog mooier wanneer we op het Mizen schiereiland zijn. We komen zelf een paar zandstranden tegen, die er niet verkeerd uitzien in het zonnetje.

  

Dan rijden we door naar Mizen Head. Het laatste stukje Ierland dat emigranten zagen op hun weg naar Amerika. Ook de Titanic is hier langs gekomen. Het is zo’n helder weer dat we zelfs Fastnet Rock liggen. Dit is een rots waar een vuurtoren op staat die ook wel ‘Ireland’s teardrop‘ wordt genoemd omdat dit echt het laatste stukje was wat emigranten zagen. De naam Mizen refereert dan ook naar de mast van een schip die als laatste te zien is op de horizon. We hebben echt geweldig weer bij Mizen Head. De kliffen glanzen in de zon.

 

We lopen naar de diverse uitkijkpunten en daarna over de brug richting het oude signaalstation en weerstation (vandaag gesloten vanwege restauratie). We zien ook enkele zeehondjes in het water.

 

Vanwege het heldere weer kunnen we ver kijken, maar helaas zijn er geen walvissen te zien (dat komt soms blijkbaar voor). Terug lopend naar het café bij het beginpunt genieten we nog van de prachtige omgeving.

 

Na de lunch verlaten we Mizen schiereiland via de noordkant. Hier worden de wegen steeds smaller en kronkeliger.

  

Uiteindelijk komen we weer uit op de grotere weg en rijden we richting Durrus om daar de Sheeps Head drive (het volgende schiereiland) te starten. Deze viel een beetje tegen. Het enige stoppunt was de Seefin view (zo’n 300 meter hoog).

 

Daarna rijden we door naar Bantry om wat informatie te vragen bij de tourist info. Een vriendelijke vrouw helpt ons maar al te graag. Na nog een stukje door Bantry te hebben gelopen, een leuk stadje met kleurige huisjes en een waterrad, zijn we naar onze overnachtingsplek in Ballylicky gereden. Deze was ook weer mooi gelegen aan een baai.

 

Avondeten hebben we gegeten aan de overkant van de straat bij de pub. Hier hebben we nog een mooie gloed van de zonsondergang gezien.

 

Dag 1 – 2 – 3 – 4 – 5 – 6 – 7 – 8 – 9
Zondag 29 april
Ook vandaag worden we weer wakker met een stralend zonnetje. Maar de vrouw van de B&B zegt dat dat gisteren ook was en in de middag werd het toen donker met veel regen. We wachten dus maar af. Na weer een heerlijk ontbijt vertrekken we voor onze trip van vandaag: de ring of Beara. Niet zo bekend als zijn noordelijker gelegen broertje, de ring of Kerry, maar niet minder mooi en zeker ook minder toeristisch! De eerste stop zijn langs een paar ‘scenic view points’ die uitkijken op onder andere Whiddy Island.

 

Bij Adrigole buigen we af en rijden we de Healy Pass op. Een paar fijne haarspeldbochten brengen ons naar de top van deze pas, 334 meter boven zeeniveau. Het is goed te begrijpen dat hier rally’s worden gereden, het is een leuk weggetje. Maar je wordt beloond met mooi uitzicht over de beide kanten van het schiereiland. We zijn er nagenoeg alleen met een paar schapen. Ook een groep wielrenners komt gestaag naar boven (en moeten uitkijken niet een schaap aan te rijden dat nog even snel wil oversteken).

  

Na te hebben genoten van het uitzicht gaan we via dezelfde kant naar beneden. Dat was een tip van Deirdre van de B&B, als het goed weer is in de ochtend omhoog gaan want je weet niet wat de middag brengt. Dit bleek een goede tip te zijn.

We maken een korte stop in Castletownbere. Hier is een van de oudste vissershavens van Ierland die nog steeds volop in gebruik is.

 

Vervolgens rijden we door tot het einde van het schiereiland. Hier kun je per kabelbaan oversteken naar Dursey Island. Dat doen we niet, maar toch is het mooi om de kabelbaan te zien. Het is het enige eiland dat verbonden is via een kabelbaan omdat de zee vaak te woest is om er met een boot te varen. Tot enkele jaren geleden moest ook het vee zo naar het eiland worden gebracht maar dat is nu verboden. Van die woeste zee merken we vandaag niks, het is kalm en de zon schijn. Maar achter ons komen wat donkere wolken aandrijven. Zou het dan toch nog gaan regenen?

 

We rijden door naar Allihies voor de lunch en een broodnodige pitstop. Antoine maakt van de gelegenheid gebruik om met behulp van het wifi signaal en de Ziggo app even wat mee te pikken van de F1 wedstrijd in Baku. Allihies is een oud kopermijnstadje. Na de lunch lopen we nog even naar het strand dat gemaakt is van de ‘crushings of the quartz rock from which the copper was extracted‘. Een riviertje zorgt ervoor dat we niet helemaal op het strand kunnen lopen maar toch is het wel leuk om even te zien.

  

We rijden via Eyeries langs de kust door. Deze weg wordt smaller en kronkeliger dat we daarna even moeten bijkomen in Ardgroom, waar nog wat kleurrijke huisjes staan.

 

 

De lucht wordt ondertussen steeds dreigender en we zijn blij dat we de Healy pass vanochtend al hebben gereden, want de bui lijkt daar precies boven te hangen. Even later bereikt de bui ons ook en rijden we een paar minuten door een hagelbui. Wanneer we de ring of Beara gereden hebben gaan we weer terug naar het zuiden. Bij Bunana buigen we af naar de ‘Priest’s leap‘. Nog een pas maar dan met een nog smaller weggetje en wat steilere stukjes. Op de 519 meter hoge top stoppen we en bewonderen het uitzicht. We zijn omgeven door buien maar bij ons is het droog. Daarna dalen we weer af en gaan terug naar het hotel waar we de dag afsluiten met avondeten in de pub.

      

Dag 1 – 2 – 3 – 4 – 5 – 6 – 7 – 8 – 9
Maandag 30 april
Na het ontbijt nemen we afscheid van Deirdre van de Aran Lodge, de enige plek waar we deze vakantie twee nachten verblijven. We rijden een kort stukje naar Glengarriff Nature Reserve, waar we twee korte wandelingen in de bossen maken.

  

Daarna rijden we door naar Moll’s gap, onderdeel van de ring of Kerry en ook gelijk een stuk drukker met een café en al.

We slaan hier af richting de alternatieve route op Kerry die ik gevonden heb op ditisierland.nl. Zo proberen we de bussen te vermijden, want die komen hier niet. We rijden langs Blackvalley en maken een lunchstop bij Strawberry fields. Een knaloranje pannenkoekenrestaurant gerund door Nederlanders.

Na de lunch kunnen we er weer tegenaan en beginnen aan de Ballaghbeama pas. Een mooi pas met wederom een erg smalle weg (het begint bijna normaal te worden). Onderweg komen we nog een tractor tegen een een herder die zijn schapen op een wel erg moderne manier naar een nieuwe wei verplaatst, namelijk per auto.

  

Na deze pas nemen we nog een andere pas, de Ballaghisheen pas, die ons weer naar de ring of Kerry brengt.

 

We proberen de veerboot te nemen naar Valentia Island. Maar na samen met nog een paar mensen te hebben gewacht op de boot die continu zou varen hebben we toch maar de brug genomen (zo’n 15 km verderop). Later bleek de boot al een tijdje uit de vaart vanwege restauratie. Op Valentia Island zijn we als eerste gestopt bij Brayhead. Vanwaar we, door het heldere weer, goed uitzicht hadden op de Skellig eilanden in de verte. Ook de Blasket eilanden bij Dingle waren te zien.

  

Vervolgens zijn we doorgereden naar Geokaun mountain en Fogher Cliffs. Hier moesten we vijf euro entree betalen en toen mochten we de berg op. Als eerste zijn we naar het uitkijkpunt voor de kliffen gegaan. In de verte zagen we een paar meeuwen vliegen, maar er waren helaas geen papegaaiduikers te zien.

 

Daarna door naar de volgende parkeerplek iets hoger op de berg, waar je een 360 graden uitzicht had over Valentia Island en omgeving.

   

We hebben ook nog een ‘loop walk‘ gelopen waar we nog enkele schapen tegenkwamen.

 

Daarna zijn we doorgereden naar onze overnachtingsplek. Deze had een mooi uitzicht op de baai.

Er bleek maar 1 plek te zijn waar we konden eten en deze lag mooi aan de haven van Knightstown.

 

Na het eten zijn we nog even naar de vuurtoren gereden om de zonsondergang te bekijken, maar het was een beetje mistig dus de zon was al veel eerder weg. Voor morgen komen er wolken aangedreven over de atlantische oceaan, dus waarschijnlijk is het goede weer dan voorbij.

Dag 1 – 2 – 3 – 4 – 5 – 6 – 7 – 8 – 9
Dinsdag 1 mei
Bij het openen van de gordijnen zien we dat het mooie uitzicht van gisteren is verandert in een grijs en grauw uitzicht.

Dat was ook de voorspelling voor vandaag, dus we gaan een aantal indoor activiteiten doen. Te beginnen met de ‘Skellig experience‘. We zijn daar iets te vroeg want het opent pas om 10 uur. We wachten dus 10 minuutjes in de auto en trekken dan een sprintje door de regen naar het gebouw toe. Het is een kleine tentoonstelling over de Skellig eilanden die we gisteren nog goed zagen liggen. Eigenlijk wilden we vandaag een boottour doen, maar deze zijn geannuleerd vanwege het slechte weer. De Skellig eilanden zijn enorm populair het laatste jaar omdat ze in een star wars film voorkwamen. De tentoonstelling is niet zo groot, maar we kunnen ook een korte film kijken met meer uitleg. Op het grootste eiland hebben monniken zich gevestigd en zij hebben daar een trap uitgehouwen en een klooster gebouwd. Best indrukwekkend.

 

Daarna verlaten we Valentia Island via de brug en vervolgen de route via de Skellig ring. We stoppen nog even bij St. Finnian’s bay om naar de stormachtige golven te kijken. Het waait hier behoorlijk!

Ook stoppen we verderop (wanneer we op de ring of Kerry zijn) bij een oude vervallen abdij. Het regenweer past hier wel bij.

 

We lunchen weer bij strawberry fields (we komen er toch langs) en vervolgen onze weg naar Killarney National park.

Waar het ineens een stuk drukker is. We stoppen even bij Ladies view, waar je normaal gezien een uitzicht hebt over het merengebied van Killarney. Nu is het een beetje mistig, maar toch zijn er wat meren te onderscheiden. Het uitkijkpunt heet zo omdat de hofdames van koningin Victoria erg onder de indruk waren van deze plek toen zij deze in 1861 bezochten.

Vervolgens bezoek we Torc waterfall. Deze waterval van ongeveer 20 meter is blijkbaar ook erg geliefd bij andere toeristen. Voor het eerst merken we hoe druk het hier kan zijn met verschillende bussen die stoppen en een parkeerplaats die nagenoeg vol staat. Neemt niet weg dat het een mooie waterval is in een mooie omgeving met bomen begroeid met mos.

 

Als laatste stoppen we bij Muckross House. Ook zo’n toeristentrekker, zo druk dat alle rondleidingen van vandaag al volzitten (waarschijnlijk door het regenweer, hoewel het inmiddels wat droger is).

 

Omdat we het huis zelf niet kunnen bezoeken (dat kan alleen met rondleiding) besluiten we naar de traditional Irish farms te gaan. Dit is een soort openlucht museum op het terrein van Muckross House over het Ierse boerenleven. Er zijn replica’s te zien van een kleine, middelgrote en een grote boerderij en verder nog van een smid, timmerman en zadelmaker. Er zijn ook mensen aanwezig die een verhaal vertellen en vragen beantwoorden. Ik denk dat het boerenleven in Ierland best wel vergelijkbaar is met het boerenleven in Nederland in de vorige eeuw.

    

Onze overnachtingsplek ligt een stukje verder rijden. Dit is een echte B&B, gewoon bij iemand thuis. We gaan eten in een pub verderop en daarna gaan we slapen, weer moe van alle indrukken van vandaag.

Dag 1 – 2 – 3 – 4 – 5 – 6 – 7 – 8 – 9
Woensdag 2 mei
We verlaten de ring of Kerry en gaan op weg naar ons laatste schiereiland van deze vakantie, Dingle. Onze eerste stop van de dag is bij het strand van Inch. Aan de overkant van het water (bij Kerry) hangt een bui en aan onze kant schijnt de zon. Het waait behoorlijk maar toch is het wel even fijn op het strand.

 

We maken een korte stop in Dingle zelf om even bij de tourist info langs te gaan en vervolgens gaan we beginnen aan de ring of Dingle. We stoppen bij de ‘famine houses’ omdat daar ook ‘sheepdog demonstrations’ worden gehouden. Deze blijkt pas over ruim een uur te zijn dus we gaan eerst lunchen bij het ernaast gelegen stonehouse.

Na de lunch hebben we de famine houses bezocht. Deze huizen zijn gebouwd in het begin van de 19de eeuw tijdens de grote hongersnood van Ierland. West kerry was een van de regio’s die het hardste getroffen werd hierdoor. De bevolking is in die tijd behoorlijk uitgedund in aantal. Het grootste huis is tot 1950 bewoond geweest. De huizen werden origineel bewoond door 2 families. Van 1 van de families is nog een verhaal bekend. Zij woonden hier in het midden van de 19de eeuw en kregen zes die kinderen die stierven bij de geboorte (waarschijnlijk door de leefomstandigheden). Omdat de kinderen niet gedoopt waren mochten ze niet worden begraven op de begraafplaats van de kerk, dus de kinderen werden dichtbij de cottage begraven met een stenen kruis. Voor een katholiek gezin behoorlijk zwaar.

 

De demonstratie van het schapen drijven werd gedaan met behulp van twee relatief jonge honden, 1 van 9 maanden en 1 van 18 maanden. Het was heel indrukwekkend om te zien hoe goed deze honden al waren. De boer was van lokale afkomst en sprak dan ook Gaelic tegen de honden, hoewel 1 meer op Engelse commando’s reageerde. 1 van de honden had een muilkorf om, omdat deze soms agressief reageerde op de schapen (hij was ook getraind op koeien en dan moeten ze naar de mond grijpen of zoiets, weet het niet meer precies).

   

We zijn daarna door gegaan en gestopt bij een aantal beehives. Dit zijn oude structuren (zo’n 500 voor christus) waar families woonden en waar druïden rituelen deden. We hebben twee groepen beehives, ook wel clochan genoemd, bezocht. 1 had ook een ondergrondse tunnel waar je gedeeltelijk in kon. Je zou dan een steen kunnen zien waar een afbeelding van de godin ‘Danu‘ op te zien was, deze had sterke gelijkenissen met de sfinx uit Egypte. Waarschijnlijk was dit geloof dan ook gebaseerd op de Egyptenaren. De tunnel werd ook gebruikt om voedsel op te slaan en wanneer er invallen waren dan werden de vrouwen en kinderen erin verborgen.

 

Bij het vervolg van de Slea Head drive (zoals de ring van Dingle ook heet) zijn we nog gestopt bij een aantal uitkijkpunten die weer prachtige vergezichten gaven over de Atlantische oceaan.

 

De laatste stop was bij Gallarus oratory, een gebouw van ongeveer 1300 jaar oud, gebouwd door vroege christenen. Het is eigenlijk een vroegchristelijke kerk, een van de best bewaarde in Ierland. Het heeft de vorm van een omgekeerde boot, de stenen zijn iets hellen gestapeld zodat het water eraf kon lopen. Blijkbaar is het gebouw nog steeds waterdicht na al die jaren.

 

We verlaten de Slea head drive en rijden naar de noordkant van het schiereiland van Connor’s Pass. Deze biedt natuurlijk ook weer een mooi uitzicht (het gaat maar niet vervelen).

Ons hotel ligt helemaal bovenaan met uitzicht op de oceaan. Vrij afgelegen, maar wel mooi. We komen erachter dat dit ook een prima duiklocatie is, getuige de vele mooie foto’s die ophangen in het hotel. Maar dat is voor een andere keer.

 

Dag 1 – 2 – 3 – 4 – 5 – 6 – 7 – 8 – 9
Donderdag 3 mei
Vandaag was een druilerige en miezerige dag. We vertrokken wat later bij de b&b en gingen op weg naar de andere provincie van Ierland die we deze vakantie (kort) bezoeken, de Shannon. Onderweg komen we nog door noord-Kerry en maken we een stop bij de ‘Blennerville windmill’.

Daarna rijden we door naar Ardfert, ook wel de hoofdstad van Middeleeuws Kerry genoemd. Hier ligt de ruïne van een oude kathedraal van de 11de eeuw, die verbouwingen heeft ondergaan in de 13de en 15de eeuw. Ardfert was erg belangrijk in de 11de eeuw, het was de hoofdstad van de diocese (soort bisdom) van heel (tegenwoordig) Kerry.

   

Vlakbij de ruïne van de kathedraal is ook de ruïne van een klooster, deze is gebouwd in dezelfde tijd als de kathedraal.

  

Een stukje verder rijden bracht ons bij de ‘Rattoo round tower’ in Ballyduff. Het is 1 van de best bewaarde round towers van Ierland, maar er wordt nu aangewerkt dus we kunnen hem alleen van buiten het terrein bezichtigen. Wat de functie is van de round tower is trouwens niet helemaal duidelijk. Ze staan altijd in de buurt van kerken, maar de vraag is of het een soort klokkentoren was of juist voor verdediging.

We verlaten de regio Kerry met de veerboot in Tarbert en komen 20 minuten later in De Shannon. We doen een late lunch in een soort fastfood restaurant vermomd als Italiaan van de buitenkant in Killrush en rijden dan door naar het natuurgebied ‘de Burren’. Dit is een zeer vruchtbaar kwartslandschap waaronder ook nog grotten liggen. Wij bezoeken de Poulnarone Dolmen, dit is een grafmonument waarbij na afgravingen is gevonden dat dit een graf was voor tenminste 33 personen.

  

Daarna via een binnenweggetje naar onze B&B bij Lisdoonvarna, waar we weer hartelijk begroet worden. We krijgen de suggestie te gaan eten bij ‘The roadside tavern’, een echte Ierse pub. De jongens hebben hier genoten van het lokaal gebrouwen bier en het eten (waaronder een ‘award winning smoked salmon’) was ook erg lekker.

Dag 1 – 2 – 3 – 4 – 5 – 6 – 7 – 8 – 9
Vrijdag 4 mei
Ook vandaag is weer een mistige en druilerige dag. We hadden extra gisteren het programma omgegooid door de mist met de hoop dat het vandaag beter zou zijn en dat we de cliffs of moher in volle glorie konden zien. Maar helaas dat zit er niet in. Op aanraden van Keith van de B&B vermijden we de dure parkeerplaats en rijden we door naar een parkeerplaats bij iemand achterom waar we maar twee euro hoeven te betalen (ipv 8 euro p.p.!). We lopen een stuk van de coastal route richting de kliffen. Maar helaas de mist is zo dik dat je niet eens de zee beneden ziet. Het is een witte afgrond. Af en toe lijkt het iets open te gaan, maar het gaat even snel weer dicht. Dat betekent dat we nog eens terug moeten komen om deze steile kliffen te bekijken.

 

Wat wel goed te fotograveren is zijn de vele mooie bloemetjes die er bloeien. De omgeving doet wel wat denken aan spitsbergen, ook door de meeuwenkolonie die we in de verte horen en af en toe zien als de mist even optrekt.

   

Na de middag rijden we door naar Bunratty, waar we het kasteel en folk park bezoeken. Als eerste gaan we het kasteel in dat in de 15de eeuw gebouwd is. Het interieur is van ongeveer 1624. Er zijn enkele kamers te bezoeken met originele details. De trappen zijn wel lekker smal.

   

Het folk park is ook meer een openluchtmuseum, maar dit keer zonder de acteurs (het is nog geen hoogseizoen). We herkennen de boerderijen, maar hier is ook een hele dorpstraat nagebouwd.

  

Na Bunratty rijden we door naar Cashel, waar onze B&B aan de voet van de ‘rock van Cashel’ ligt. We gaan eten in een nabij gelegen pub, waar het eten erg lang op zich laat wachten maar we uiteindelijk wel en voucher scoren voor gratis entree bij de rock 🙂

Dag 1 – 2 – 3 – 4 – 5 – 6 – 7 – 8 – 9
Zaterdag 5 mei
Vandaag staat maar 1 attractie op de planning en dat is ‘the rock of Cashel‘. Aangezien ons hotel aan de voet hiervan is hoeven we niet ver te lopen. Vanwege onze voucher hoeven we ook geen entree te betalen, dat is ook weer mooi meegenomen. We eindigen de vakantie met een stralend zonnetje, dus de rock ziet er mooi uit boven het groene grasveld met blauwe lucht.

  

De rock was de zetel van de koningin van Munster, en het is de plek waar in circa 450 Sint Patrick de koning van Munster bekeerde tot het christendom. Nu is het vooral een ruïne waarvan een grote groep duiven en kraaien hun huis hebben gemaakt.

   

Dan is het tijd om afscheid te nemen van Ierland. We rijden zonder problemen naar Dublin en wachten daar op onze vlucht. Nog een laatste blik door de wolken op het groene Ierland en dan gaan we via Rotterdam en Venlo op weg naar Düsseldorf. Het was een indrukwekkende week, we hebben veel gezien en veel geluk gehad met het weer!

Bewegend beeld: 

Dag 1 – 2 – 3 – 4 – 5 – 6 – 7 – 8 – 9